Spacer i marsz
Spacer i marsz są naturalną formą ruchu, coraz częściej stosowaną w zapobieganiu i leczeniu wielu chorób. Spacerować trzeba codziennie przez 30–60 minut żwawo, a nie bardzo powoli, jak się to często widzi w parku.
W czasie marszu tułów powinien być wyprostowany, wzrok skierowany w przód, mięśnie barków i tułowia rozluźnione, kończyny górne, nieznacznie zgięte w stawach łokciowych, poruszają się energicznie wrytm marszu. Maszerować trzeba swobodnie, unikając nadmiernego wydłużania kroku. Zwalniając okresowo tempo marszu, należy wykonywać ćwiczenia oddechowe.
Najkorzystniejszy jest codzienny marsz trwający około 30 minut. Program treningu marszowego powinien ustalić lekarz wspólnie zfizjoterapeutą w zależności do stanu narządu ruchu, wieku oraz sprawności i wydolności fizycznej chorego.
Obuwie musi mieć elastyczne podeszwy, płaskie obcasy idobrze obejmować stopę. Chorzy przed 60. rokiem życia maszerują zszybkością ok. 120 kroków na 1 minutę, a po 60. roku życia zszybkością ok. 60 kroków na 1 minutę.
Spacer, wycieczki piesze imarsz mogą uprawiać chorzy na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, przewlekłą dyskopatię, reumatyzm tkanek miękkich. Przeciwwskazaniem są zmiany chorobowe w stawach nóg.
Jazda na rowerze
Jazda na rowerze staje się coraz bardziej popularna w naszym społeczeństwie. Posiadanie roweru daje możność dojazdu do pracy połączonego ze zdrowym ruchem oraz szybkiego wydostania się poza obręb miasta, a więc możność częstszego kontaktu z przyrodą. Chorzy na choroby reumatyczne powinni przestrzegać podanych niżej wskazówek:
- należy pamiętać o tym, że jazda na rowerze po nierównym terenie powoduje wstrząsy ciała działające szkodliwie w przypadku chorób kręgosłupa i stawów kończyn. Dlatego należy wybierać drogi i ścieżki o równej nawierzchni, a zjeżdżając z konieczności na drogę wyboistą – jechać wolno
- jechać należy w takim tempie, aby się zbytnio nie męczyć i nie pocić. Może to być szkodliwe (zwłaszcza przy wietrznej pogodzie) ispowodować przeziębienie
- jazda wterenie górzystym może być szkodliwa ze względu na zbyt duże obciążenie stawów kończyn dolnych, idlatego najbardziej wskazane dla turystyki rowerowej są tereny płaskie lub pagórkowate
- najodpowiedniejszym dla chorych jest rower umożliwiający jazdę z wyprostowanym kręgosłupem (wysoko umieszczone uchwyty dla rąk na kierownicy). Wysokość siodełka reguluje się indywidualnie.
Turystykę rowerową mogą uprawiać chorzy na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lub stawów biodrowych.
Pływanie
Pływanie jest atrakcyjną dyscypliną sportu, odgrywającą dużą rolę w usprawnianiu chorych na choroby reumatyczne. Przeważnie zaleca się im pływanie w krytych basenach leczniczych, wypełnionych ciepłą wodą o temperaturze około 27°C. Pływanie powoduje odciążenie, zmniejszenie napięcia mięśni oraz nacisku powierzchni stawowych, a tym samym złagodzenie bólów wczasie wykonywania ruchów wstawach. Pływanie oddziałuje również bardzo korzystnie na funkcje narządu krążenia inarządu oddechowego.
Wyróżniamy cztery style pływackie: styl dowolny (kraul), styl grzbietowy, styl motylkowy (delfin) istyl klasyczny („żabka”).
Pływanie przyczynia się do zwiększenia ruchomości kręgosłupa i stawów kończyn. Wybór stylu pływania zależy od rodzaju choroby i zmian w narządzie ruchu. I tak dla chorych na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa bardzo korzystne jest pływanie stylem grzbietowym, ewentualnie jego odmianą, zwaną „żabką na plecach”. Chorym ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych zaleca się pływanie stylem klasycznym lub grzbietowym, ponieważ ruchy w stawach biodrowych są wówczas obszerne.
Pływanie jest bardzo wskazane dla chorych zobjawami przewlekłej dyskopatii. Odpowiedni dla nich jest styl grzbietowy lub „żabka na plecach”. Pływanie jest również korzystne w zmianach przeciążeniowych tkanek okołostawowych (reumatyzmie tkanek miękkich), np. po ustąpieniu ostrych objawów zapalenia okołobarkowego (zespołu bolesnego barku) zaleca się tym chorym styl klasyczny i grzbietowy.
Przy wyborze stylu pływania trzeba zdawać sobie sprawę ztego, że każdy styl wymaga innego wydatku energetycznego, co powinien uwzględnić zarówno lekarz, jak i fizjoterapeuta.
Godne polecenia są również gry i zabawy w krytym basenie wypełnionym ciepłą wodą, np. różne improwizowane zabawy z piłką.
